ترک موتور بودیم و زیر لب زمزمه می‌کردیم «بی‌وفا دنیا» که نگاهمون به ایستگاه اتوبوس افتاد. سربازکی رو دیدیم که انبه به دست کنار دلبرکش نشسته.
سرباز دلباخته، انبه رو پوست کند و و گل میوه رو داد به معشوقه و خودش پوسته‌های انبه رو به دندون گرفت.
عاشق و معشوق خر کیف از زندگی و ذوق‌زده.
این که چطوری این همه ماجرا رو سوار موتور دیدیم مهم نیست، مهم اینه که این فیلم عاشقانه از جلو چشممون کنار نمی‌ره.
گویی تمام بخشندگی عاشقان، مادران و کریمان تاریخ جلوی چشممونه.
افزایش سرعت لاراول می‌تونه با چند تا کار ساده انجام بشه. این راهنما موارد عمومی رو پوشش می‌ده و با چند روش ساده افزایش عملکرد رو شاهد خواهیم بود. ضمناً قرار نیست که وارد جزئیات وب اپلیکیشن‌های ویژه یا روش‌های زمان‌بر و پیچیده بشه.
نکته اینکه قرارم بر این بوده که هرجا بتونم توی هر موضوعی متنی رو به فارسی در وب منتشر کنم حتی اگه ترجمه باشه. این یادداشت ترجمهٔ ساده از مقالهٔ Speeding up Laravel in Simple Steps هست که یه راهنمای خیلی ساده و جمع و جوره.
حضور انورتون عارضم که دیشب بود با رفیقی رفته بودیم یه هایپرمارکت برای اینکه در حد وسعمون یه ماست و موسیر و چیپسی ابتیاع کنیم. 🙂
خلاصه جونم براتون بگه یه دخترک سها لب، مشتری غبغب، کمان ابروی و مه پیکر ایستاده بود و ماست «هراز» رو تبلیغ می‌کرد. ما هم که به یک دست ماست و موسیر کاله و به یک دست ماست و موسیر هراز؛ در حال مقایسه که کدوم ارزون‌تره و کدوم چرب‌تر! دخترک گفت هراز رو بردار و فلان که در پاسخ شنید که صبر کن بخونم.
دست آخر بنده کلافه شدم که دنبال هر اطلاعاتی می‌گردم روی سطل ماست کاله به راحتی می‌تونم پیدا کنم ولی سطل ماست هراز رو هزار دور هم می‌چرخوندم پیدا نمی‌کنم. اصلاً همه چیز ریز و بی‌سلیقه نوشته شده بود روی سطل هراز.
ماست کاله رو انتخاب کردم و شروع به حرکت که دخترک گفت چرا هراز برنداشتی؟ عرض کردم، چون اطلاعات روش رو نمی‌تونستم پیدا کنم. دخترک با چشمان گرد و از حدقه بیرون زده گفت یعنی چی؟ یه ماست می‌خوای بخری دیگه. بنده در اون هنگام تبسمی کردم و رد شدم رفتم.
سوال‌هایی که توی ذهن خودم شکل گرفت این بود که آیا واقعاً انقدر «اطلاعات» مهم بود؟ آیا بقیه هم با چنین مشکلی(در دسترس نبود اطلاعات تکمیلی) یه محصول رو نمی‌خرند؟ آیا برای انتخاب دو محصول چنین مسائل کوچکی تأثیر داره؟ آیا توی یه وب سرویس هم ماجرا به همین سادگیه که مثلاً اگر کسی دستورالعمل اون محصول رو نمی‌دونه دیگه ازش استفاده نمی‌کنه؟
جوابی که بهش رسیدم این بود که، گاهی واقعاً این واضح و دم دست بودن اطلاعات و دستورالعمل‌ها روی انتخاب ما تأثیر جدی داره. شاید خودمون بهش توجه نکنیم ولی گاهی همین نکات کوچیک باعث می‌شه یه محصولی رو انتخاب نکنیم ولی چون کسی علت انتخابمون رو ازمون نمی‌پرسه معمولاً جواب رو نمی‌دونیم.
من محصولی که قیمتش رو جای درست و با قلم مناسب ننویسه، انتخاب نمی‌کنم. چون باید هی سطل رو بچرخونم و تهش یه متن ریز و بدخط رو به زور بخونم. ترجیح می‌دم محصولی رو بخرم که یه جای جلوی چشم قیمت و تاریخ انقضا رو نوشته، اطلاعاتی مثل چربی ماست که توی انتخابش مهمه رو درشت و به وضوح بنویسه که من بدونم با چه ماستی طرف هستم.
البته که وقتی داریم یه محصول رو از یه برند شناخته شده می‌خریم، به خودمون می‌گیم خب این شرکت کیفیتش قطعاً خوبه، قیمت محصولاتش معمولاً قابل حدس زدنه و با ذائقه‌ی من سازگاره پس حالا مهم نیست که اطلاعات رو دم دست قرار بده، چون ناخودآگاه اون اطلاعات رو دارم!
یا مثلاً محصولی مثل جیمیل، اینستاگرام یا تلگرام که ناگزیری ازش استفاده کنی؛ خب نیازی نیست که شرایط رازداری (پرایوسی)، شرایط عضویت و چیزهای شبیه به این رو دم دستت بذارند چون تو مجبوری استفاده کنی. مجبوری عضوشون بشی و راهی جز پذیرش قوانین اون‌ها نداری. گرچه دولت‌ها و حکومت‌ها قوانینی تعریف می‌کنند که همون شرکت‌های شناخته شده هم قوانین و اطلاعاتی که کاربر باید بدونه رو شفاف و دم دست کاربر قرار بدند.
خلاصه اینکه به نظرم گاهی همین نکتهٔ کوچک روی یه محصول ساده، مثل ماست هم می‌تونه باعث بشه یه مشتری که هنوز انتخاب نکرده رو از دست بدید! همین ساده بودن کارکردن، همین دم دست بودن اطلاعات، همین معقول و استاندارد بودن طراحی محصول می‌تونه باعث بشه یه نفر ما رو انتخاب کنه یا رقیبمون رو.
اگه اهل وبگردی و مطالعه‌ی مقاله باشید معمولاً با Pocket یا Instapaer آشنا هستید و می‌دونید که چقدر برای نگه‌داشتن مقاله‌ها و خوندن مقاله‌ها بهتون کمک می‌کنند. تا حدودی می‌شه گفت که بازار رو پاکت در اختیار گرفته و از اینستاپیپر حسابی فاصله گرفته ولی خب من از طرفداران اینستاپیپر هستم!
اگه بدونید توی این یک سال اخیر هم پاکت به موزیلا فروخته شد و هم اینستاپیپر به پینترست واگذار شد. خب جالبی ماجرا اینه که من از دوستداران موزیلا هستم و بخاطر همین همیشه محصولاتش رو هم خودم استفاده می‌کنم و هم تبلیغ می‌کنم ولی توی این رقابت فرق داره. اینستاپیپر واقعاً سرویس بهتری می‌ده که سعی می‌کنم در ادامه تا حدودی برخی از تفاوت‌ها و شباهات‌هاشون رو توضیح بدم.
علت اینکه چنین چیزی رو دارم می‌نویسم اینه که دوست دارم تعداد کاربران اینستاپیپر بیشتر بشه تا این سرویس دوست‌داشتنی بسته نشه.
پیش‌نوشت: از خوبی‌های پاکت شروع می‌کنم و به خوبی‌های اینستاپیپر می‌رسم 😀
پارسال، پیارسال بود انگار؛ هکری اطلاعات جایی رو بدست آورده بود و یا روش نفوذ به جایی رو پیدا کرده بود یا یه چیزی مثل این :))) (سطح تعریف خاطره رو تو رو خدا) خلاصه اینکه این بنده خدا اطلاعات ماجرا رو در اعتراض به تک زبانه شدن وب به اسپانیولی منتشر کرده بود!
این روزها هر چقدر نگاه می‌کنم احساس می‌کنم تمام وب رو زبان انگلیسی گرفته. هر مقاله‌ای رو که می‌خوام بخونم انگلیسیه. هر جستوجویی که می‌کنم به انگلیسیه. انگار دیگه محتوای به درد بخور فارسی نیست یا دست کم انقدر محتوای انگلیسی زیاد شده که نسبت فارسی به انگلیسی کم شده.
لاراول هم مثل اکثر فریمورک‌های بزرگ یه دایرکتوری برای فایل‌های کانفیگش داره، پوشه‌ی config که در دایرکتوری روت هست رو برای اینکار در نظر گرفتند که پر از فایل‌های کانفیگه. ما هم به عنوان توسعه‌دهنده‌ی لاراول این توانایی رو داریم که یکه فایل کانفیگ لاراول مورد نظر خودمون رو ایجاد کنیم و از اون استفاده کنیم. وقتی هم که بخوایم یه پکیج برای لاراول بنویسیم به احتمال زیاد نیاز داریم که فایل کانفیگ خودتون رو ایجاد کنیم پس در ادامه روش درست این کار رو توضیح می‌دم.
تا حالا آدمی رو دیدید که بخاطر ترس از تصادف با ماشین‌ها هرگز از خونه‌ش خارج نشه؟
تا حالا آدمی رو دیدید که نه تنها بخاطر ترس از تصادف با ماشین‌ها هرگز وارد خیابون نشه، بلکه دیگران رو هم به این کار ترویج کنه؟
ندیدید؟
من این چند روز میلیون‌ها نفر رو با چنین خصوصیاتی دیدم.
یاکوب بنت (Jacob Bennett) توی جامعه لاراول تقریبا شناخته شده‌ست مخصوصا بخاطر پادکست لاراول نیوز. مدتی پیش یه نظرسنجی توی توییتر گذاشته بود که وقتی توی ویوی لاراول کاربر رو به یه لینک ارجاع می‌دید از چه روش و هلپری استفاده می‌کنید؟
من خودم به شخصه برای ایجاد لینک در لاراول از route() استفاده می‌کنم و گاهی هم از URL String استفاده کردم. پانصد نفر به این نظرسنجی پاسخ دادند و خب جواب نظرسنجی هم واضحه که پاسخ‌دهنده‌ها با اختلاف از route() استفاده می‌کنند. ولی خب برای آدم این سوال پیش میاد که چه روش‌هایی برای این کار هست؟ نکنه روش‌های بیشتری باشه و یا روش‌های دیگه بهتر باشند؟ در ادامه روش‌هایی که برای این کار وجود داره و مزایا و معایب هر کدوم رو یه مروری می‌کنیم.
تقریبا یکی دو سالی می‌شه که به این فکر می‌کنم که گوگل رو ترک کنم. از اطلاعاتی که داره بدم میاد. اول داک داک گو رو جایگزینش کردم، بعدش اوپن استریت مپ رو جایگزین گوگل مپس، بعدتر پروتون میل رو جایگزین جیمیل و … گرچه جایگزینی صد در صد نبوده و همچنان کاملا مهاجرت نکردم ولی تو رویای خودم داشتم یه دنیای جدید می‌ساختم. دنیایی که توی یکی از گوشه‌هاش آدم‌هایی خیلی جدی به دنبال مبارزه با انحصارند. مبارزه با برده شدن.
مدت‌ها با افراد مختلفی درباره اینکه نرم‌افزار آزاد چیه، حریم شخصی چیه، انحصار چیه و خودخواهی چیه صحبت کردم. افراد مختلفی با دیدگاه‌های مختلف باهام مخالفت کردند. از افرادی که انحصار رو بد نمی‌دونستند تا افرادی که بیش از من مدافع اصول نرم‌افزار آزاد بودند و به گونه‌ای من رو می‌کوبیدند!
می‌دونم که افراد مختلفی کار کردن با تور که خیلی هم آسونه رو آموزش دادند ولی گفتم من هم یه مروری کرده باشم فقط همین. تور قراره هویت کاربر رو مخفی کنه که شاید توی مقاله‌ی Tor یک مسیر پیازی! نسبتا خوب روش کار این سیستم مرور شده.
بخش زیادی از افراد دوست دارند که از tor browser استفاده کنند و کار کردن و تنظیم کردن بریج یا پل براش خیلی راحته ولی اگه بخوایم از خود تور استفاده کنیم تا بتونیم پهنای باند برنامه‌ها و مرورگرهای دلخواهمون رو از اون رد کنیم چی؟
کافیه پکیج تور و یکی دوتا پکیج دیگه روی سیستممون نصب بشند.